Aan alles komt een eind

Ook aan deze fantastische reis door Vietnam is een eind gekomen. Momenteel zit ik weer in mijn 'vertrouwde' bedje in Guangzhou. Morgen is de dag dat ik eindelijk weer naar het westen ga.
Maar ik kan niet thuis komen voordat ik mijn reis helemaal op papier heb gezet. Dus, zet je schrap voor het laatste deel van mijn Vietnam avontuur.

Op de 5e dag van de toer op de motor waren we in Mui Ne aangekomen. Helaas waren al de backpackers hostels vol, dus moest ik op zoek naar iets anders. Mr. Tu wist wel iets goedkoop, dus heb ik ook een kamer in dat guest house geboekt. De volgende dag wel verkast naar een paar deuren verder, omdat ik daar een single kamer kon huren ipv een double.

Omdat ik niet tussen de backpackers zat, maar tussen allemaal Russen, heb ik die 2 dagen helemaal alleen doorgebracht. Het was zelfs zo dat alle borden en menukaarten in het Russisch waren. Nadat serveersters zelfs vroegen of ik Russisch was, heb ik maar besloten om een fietsje te huren en maar een eind de andere kant op te fietsen. Ik kwam in een ander stadje, waar ik nog een stuk over het strand heb gewandeld. Ik was op zoek naar een plek om te lunchen, maar ik kwam alleen resorts tegen. Toen ik van het strand af ging en het stadje in wandelde, heb ik aan een oud vrouwtje de vertaling, die ik van mijn gids had gekregen, laten zien. Ze nam me meteen mee in haar garagebox waar ze nog wel wat schaaltjes met eten had staan. Ze had geen andere klanten meer, maar ze wilde graag voor mij nog wat bereiden. Ze kwam naast me zitten toen ik aan het eten was en zat me de hele tijd heel geïnteresseerd aan te kijken, schattig.
Die avond maar doorgebracht met het kijken van Lost afleveringen.

De volgende dag was het schitterend weer, dus de meeste tijd op het strand gelegen. Ik lag helemaal alleen, de zon was heerlijk en het water lekker verfrissend. Beetje jammer van de kleine zandstormpjes af en toe, die zorgde ervoor dat ik constant onder het zand zat. Helaas heeft dit grote witte vlekken op mijn rug opgeleverd zag ik die avond in de spiegel, he jammer.

Die dag erna zou ik de bus naar Saigon nemen, maar ik had nog even tijd in de morgen, dus ook nog even m'n handdoek gespreid op het strand voor de laatste zonnestralen. De busreis duurde super lang en helaas reisde ik samen met een familie muggen, want toen ik uiteindelijk uitstapte en in m'n hostel aan kwam, zaten er al zeker 20 muggenbulten op m'n benen. Dit kan ook in die 10 min naar mijn hostel in Saigon gebeurd zijn, want de dagen erna heb ik nog zo'n 50 andere bultjes verzameld. Ik weet niet waarom ze mij zo lekker vonden, ik was echt de enige die er zo'n last van had..

M'n roommates zullen wel gedacht hebben van wat komt daar binnen, toen eerst een enorme koffer de kamer binnen werd gedragen door een kleine Vietnamees en ik daarna binnen kwam al krabbend aan die eerste verzameling muggenbultjes. Ik had geluk, want ze wilde net gaan eten, dus zijn we met een paar de stad in gegaan en meteen op stap geweest. Saigon is echt super leuk en de mensen in mijn slaapzaal heel erg gezellig.
De volgende dag door de stad gewandeld, de meest bekende gebouwen bekeken en het historisch museum bezocht. Echt niet normaal wat voor foto's hier worden tentoongesteld, daar word je echt wel even stil van.

Ook die avond zijn we weer gezellig op stap geweest. Lekker goedkope biertjes drinken in een rooftop bar met nog andere leuke mensen. Die middag had ik een toer geboekt voor de volgende dag naar de Mekong Delta met mensen die ik tijdens oud en nieuw heb leren kennen in Hanoi.

Dus na deze stapavond weer vroeg op voor 2 dagen en 1 nacht in de Mekong Delta. Leuke dingen gezien zoals hoe rijstkoeken, rijstpapier, rijst popcorn en kokossnoepjes gemaakt worden. Ook een krokodillen opvang en een vis farm bezocht. En na een klein fietstochtje, gegeten bij een restaurantje waar ze een mega python als huisdier hadden. We hebben geslapen in een flothing hotel. De meeste van de groep gingen de volgende dag door naar Cambodja. Ik ging samen met een enorme betweter uit Zwitserland weer terug naar Ho Chi Minh City. Die bleef maar kletsen over wat hij al wel niet allemaal van de wereld had gezien. Lange busreis, maar uiteindelijk weer in mijn gezellige slaapzaal aangekomen. Er waren weer andere gezellige mensen. Met Vivian en Stefan uit Nederland ben ik die avond gezellig een drankje wezen drinken, mijn laatste avond in Vietnam.

De volgende ochtend met hen en nog een jongen lekker uitgebreid ontbeten en toen was het tijd voor mij om te gaan. Al m'n zooi naar het busstation gesjouwd en ik was prima op tijd op het vliegveld. Helaas ging het hier allemaal wat minder soepel dan verwacht. Ik was de eerste in de rij, maar kon uiteindelijk pas 20min. later m'n bagage inchecken. Ze vroegen namelijk om mijn ticket van China naar huis, tja die had ik nou net voor de zekerheid in China laten liggen. En natuurlijk was er geen wifi te vinden, dus heeft iemand van het personeel op een computer daar mijn vlucht moeten opzoeken en printen. Ik weet niet waarom, maar je moet dus kunnen aantonen wanneer je China weer verlaat als buitenlander, wist ik veel.

Nou ja, uiteindelijk door naar de hand bagage check. Door de scan, vraagt die man om naar hem toe te komen en zegt hij zachtjes: 'Do you have bullets?'. Huh? kogels, Owja f*ck! Ik had van iemand 2 afgevuurde kogels gekregen als souvenir en die zaten gewoon in mijn voorvakje... oeps! Dus moest ik weer ergens een handtekening zetten dat die kogels van mij afkomstig waren. Na wat parfum te hebben zitten snuffen, door naar de gate. Jahoor: 'Ms. de Jong'. Ik werd weer omgeroepen om naar het bureau te komen. Ze hadden m'n paspoort nummer niet goed opgeschreven.
Maar toen was het toch echt tijd voor mij om Vietnam te verlaten. Toen ik in Manilla was voor een tussenstop had ik ook het idee dat er iets vreemds gebeurde. Ik moest met iemand mee lopen naar mijn volgende gate. Toen we in het trappengat waren wees hij naar mijn portemonnee en zei hij iets van 'Tip, tip, money' en iets over z'n familie. Uhm.. vroeg die kerel me nou net om hem geld te geven. Tja te laat voor hem, we waren alweer in de vertrek hal. Vreemde vogel.

Vervolgens ging het allemaal goed. Mijn koffer en ik zijn in Guangzhou aangekomen en na een taxi ritje was ik weer in mijn vertrouwde Chinese buurt. Het appartement zag er niet uit, er was een bom ontploft. Gelukkig was mijn kamertje nog wel precies zoals ik hem heb achter gelaten.
Een paar uurtjes geslapen en na een douche ontdekte ik dat er nog een huisgenoot thuis was, ik dacht dat ik helemaal alleen was, gelukkig niet dus.

Vandaag moet ik proberen alles in een koffer te krijgen, beetje chillen en morgen voor de middag vertrekken naar het vliegveld. Dan kom ik echt naar huis! Ik vlieg via Kuala Lumpur. Dit is mijn vluchtnummer: (KUL) MH 16 (in ieder geval, dat is het enige wat ik op mijn papiertje kan vinden). Ik zal 's ochtends om 6.35 in Amsterdam aankomen op maandag 20 januari.
Ik hoor zojuist op de radio dat er maandag waarschijnlijk natte sneeuw gaat vallen. Fijn, ik had zo gehoopt dat de winter zijn hoogtepunt al had gehad, maar het ziet er uit dat het precies gaat beginnen als ik weer in het land ben, helaas. En nog iets: het is dan Blue Monday! Wat betekent dat het de meest depressieve dag van het jaar is. Ik hoop dat dit niet voor mij geldt.

Nou, lieve lezers: dank jullie wel voor jullie interesse, medeleven en commentaar op mijn verslagen en foto's. Het was elke keer weer leuk om te horen als mama me weer vertelde over enthousiaste mensen die dit blog volgen, erg fijn. Ik hoop de meeste van jullie binnen een weekje al weer te zien!

Mijn reis en verblijf in China en Vietnam waren voor mij een ontzettend grote ervaring. Ik heb echt veel geleerd en heb het idee dat het me wel iets heeft veranderd, dat is aan jullie om dat uit te vinden ;)

Tot snel allemaal,
KUS