Settle Down
Door: Linda de Jong
Blijf op de hoogte en volg Linda
15 September 2013 | China, Kanton
Ik zit alweer 2 weken in mijn studiestad Guangzhou en het lijkt er op dat ik m'n plekje aardig heb gevonden.
De dag na mijn aankomst maar meteen begonnen met het hele registratieproces. Dat klinkt nogal overdreven en dat was het dan ook. Jeetjemina wat zijn die Chinezen een stelletje bureaucraten! Ze zijn erg goed in het creëren van baantjes, want iedere stempel, handtekening, nietje en goedkeurende blik wordt door iemand anders uitgevoerd.
Bij het politiebureau ging het nog redelijk snel. Formuliertje invullen, foto's en kopieën inleveren en het contract van de woning laten zien.
Van te voren moest ik met Charlotte die foto's hier laten maken. Mijn officiële pasfoto's die ik in Nederland had laten maken, hadden hier geen enkele waarde. Je moest namelijk een chinees fotobewijs hebben of zoiets, eerste teken van geldklopperij. (net als een verzekering die je hier moet afsluiten, alsof we nog niet genoeg verzekerd zijn vanuit thuis) En mijn foto's uit Nederland hadden sowieso niet gekund, want daarop had ik een bruin tintje, rode wangen en vlekjes in m'n gezicht. De foto's in China worden allemaal standaard gebleekt en totaal gefotoshopt. Vandaar dat iedereen dus zo op elkaar lijkt op die foto's.
De volgende dag zijn we super vroeg opgestaan om via een aantal metrolijnen naar het Health Centre te gaan, want jaja je mag niet zomaar in China studeren zonder een Health Check te hebben ondergaan. Oei... 7uur 's ochtends vertrokken, uur later konden we ons eerste nummertje trekken '173', dat betekent nog 1,5u wachten.. oke dan. Eindelijk aan de beurt! Met het nummertje en het ingevulde gezondheidsformulier naar een bureautje, meneer de dokter kijkt even vluchtig en zet een krabbeltje. Hier: nummer 156. Nog eens een uurtje wachten, pfff. Met dat nummertje konden we onze 5 (!) pasfoto's inleveren, nog wat extra formulieren en kopieën en natuurlijk betalen. Vervolgens doorverwezen naar het daadwerkelijk onderzoek. Dat ging heel effectief. De bloedtest, urinetest, X-Ray scan, buikonderzoek en nog wat testjes werden in zo'n tempo gedaan dat het wel duidelijk was dat dit gewoon een formaliteit was en geen professioneel onderzoek, maar oke dan. Toch nog een uurtje wachten, want tussen 12 en 13 hielden ze toch echt pauze en kon de hele meute buiten op de stoep wachten.
Om half 2 waren we dan toch echt helemaal gecheckt en klaar om te gaan naar de registratie op de universiteit. Om 16.30 waren we dan toch eindelijk thuis en klaar voor zo ver.
Een paar dagen later hebben we de resultaten moeten ophalen en het visa aangevraagd bij het immigratie office. (Zelfde verhaal met 2 verschillende nummertjes en 3 verschillende ambtenaren en een te grote stapel met formuliertjes, foto's en kopieën). Maar nu toch echt alles rond!
De andere dagen heb ik doorgebracht met het maken van het fotoboek, beetje winkelen, dagje naar een pretpark, huisfeestjes en vele avondjes in restaurantjes, want koken doet hier niemand. In ieder geval studenten niet, want een stukje kipfilet kun je niet vinden in de supermarkten. Het zijn allemaal stukken vlees met bot er aan. En buiten dat hebben we ook niet echt de kookspullen hier in huis. Eten op straat is net zo goedkoop en leuker. Helaas geen eten om van af te vallen, alles drijft in de olie, saus of is gefrituurd. Maar er is veel keus en alles is lekker om te proberen.
Met Charlotte mijn buddy heb ik goed contact. Zij heeft net te horen gekregen dat ze komend semester, dus vanaf januari in Lancaster UK mag gaan studeren. Dus we zijn elkaar aan het helpen plannen te maken om te reizen. Hier heb ik echt een chinees nodig om me te helpen, anders krijg je hier niks geregeld. Tickets moeten namelijk allemaal van te voren worden geregeld en dat is niet in het Engels helaas.
Ze heeft me uitgenodigd om een weekje in de vakantie naar haar ouders thuis te gaan. Zij wonen in een 'klein' stadje aan de kust, Suzhou. Omdat ik al een paar dagen eerder vrij ben, wil ik van te voren 3 dagen naar Xiamen, ook een stadje aan de kust. Deze bustickets moeten we dinsdag gaan kopen op het busstation, dus hopen dat ze beschikbaar zijn.
Verder ben ik aan het kijken wat ik verder nog kan gaan doen. Ik wil graag naar een natuurpark hier in deze provincie, want ik moet echt wat groen om me heen hebben. Alleen maar hoogbouw om me heen voor 5 maanden is een beetje te veel. Hopelijk kunnen papa, Tanja en ik nog van alles moois zien als ze hier komen in december. Daar heb ik nu al zo veel zin in :)!
Maar eerst beginnen met school. Ik heb wel zin om mijn lessen hier te gaan volgen, eindelijk weer een beetje ritme. Al heb ik maar weinig les: alleen op woensdag en donderdag en een aantal weken lessen in het weekend. Dus misschien moet ik wel veel thuis gaan doen, maar dat zal geen probleem worden.
Mijn huisgenoten zijn leuk, ben blij met mijn kamer en dit appartement en ik heb al veel nieuwe mensen ontmoet van verschillende nationaliteiten. Ook al zal dit land niet heel snel als thuis voelen, omdat je hier toch echt de buitenlander blijft (je kunt namelijk niet met ze communiceren, omdat echt niemand Engels spreekt op straat), voelt het wel als of ik mijn plekje gevonden heb. Nu nog zien hoe het studeren me gaat bevallen.
De dag na mijn aankomst maar meteen begonnen met het hele registratieproces. Dat klinkt nogal overdreven en dat was het dan ook. Jeetjemina wat zijn die Chinezen een stelletje bureaucraten! Ze zijn erg goed in het creëren van baantjes, want iedere stempel, handtekening, nietje en goedkeurende blik wordt door iemand anders uitgevoerd.
Bij het politiebureau ging het nog redelijk snel. Formuliertje invullen, foto's en kopieën inleveren en het contract van de woning laten zien.
Van te voren moest ik met Charlotte die foto's hier laten maken. Mijn officiële pasfoto's die ik in Nederland had laten maken, hadden hier geen enkele waarde. Je moest namelijk een chinees fotobewijs hebben of zoiets, eerste teken van geldklopperij. (net als een verzekering die je hier moet afsluiten, alsof we nog niet genoeg verzekerd zijn vanuit thuis) En mijn foto's uit Nederland hadden sowieso niet gekund, want daarop had ik een bruin tintje, rode wangen en vlekjes in m'n gezicht. De foto's in China worden allemaal standaard gebleekt en totaal gefotoshopt. Vandaar dat iedereen dus zo op elkaar lijkt op die foto's.
De volgende dag zijn we super vroeg opgestaan om via een aantal metrolijnen naar het Health Centre te gaan, want jaja je mag niet zomaar in China studeren zonder een Health Check te hebben ondergaan. Oei... 7uur 's ochtends vertrokken, uur later konden we ons eerste nummertje trekken '173', dat betekent nog 1,5u wachten.. oke dan. Eindelijk aan de beurt! Met het nummertje en het ingevulde gezondheidsformulier naar een bureautje, meneer de dokter kijkt even vluchtig en zet een krabbeltje. Hier: nummer 156. Nog eens een uurtje wachten, pfff. Met dat nummertje konden we onze 5 (!) pasfoto's inleveren, nog wat extra formulieren en kopieën en natuurlijk betalen. Vervolgens doorverwezen naar het daadwerkelijk onderzoek. Dat ging heel effectief. De bloedtest, urinetest, X-Ray scan, buikonderzoek en nog wat testjes werden in zo'n tempo gedaan dat het wel duidelijk was dat dit gewoon een formaliteit was en geen professioneel onderzoek, maar oke dan. Toch nog een uurtje wachten, want tussen 12 en 13 hielden ze toch echt pauze en kon de hele meute buiten op de stoep wachten.
Om half 2 waren we dan toch echt helemaal gecheckt en klaar om te gaan naar de registratie op de universiteit. Om 16.30 waren we dan toch eindelijk thuis en klaar voor zo ver.
Een paar dagen later hebben we de resultaten moeten ophalen en het visa aangevraagd bij het immigratie office. (Zelfde verhaal met 2 verschillende nummertjes en 3 verschillende ambtenaren en een te grote stapel met formuliertjes, foto's en kopieën). Maar nu toch echt alles rond!
De andere dagen heb ik doorgebracht met het maken van het fotoboek, beetje winkelen, dagje naar een pretpark, huisfeestjes en vele avondjes in restaurantjes, want koken doet hier niemand. In ieder geval studenten niet, want een stukje kipfilet kun je niet vinden in de supermarkten. Het zijn allemaal stukken vlees met bot er aan. En buiten dat hebben we ook niet echt de kookspullen hier in huis. Eten op straat is net zo goedkoop en leuker. Helaas geen eten om van af te vallen, alles drijft in de olie, saus of is gefrituurd. Maar er is veel keus en alles is lekker om te proberen.
Met Charlotte mijn buddy heb ik goed contact. Zij heeft net te horen gekregen dat ze komend semester, dus vanaf januari in Lancaster UK mag gaan studeren. Dus we zijn elkaar aan het helpen plannen te maken om te reizen. Hier heb ik echt een chinees nodig om me te helpen, anders krijg je hier niks geregeld. Tickets moeten namelijk allemaal van te voren worden geregeld en dat is niet in het Engels helaas.
Ze heeft me uitgenodigd om een weekje in de vakantie naar haar ouders thuis te gaan. Zij wonen in een 'klein' stadje aan de kust, Suzhou. Omdat ik al een paar dagen eerder vrij ben, wil ik van te voren 3 dagen naar Xiamen, ook een stadje aan de kust. Deze bustickets moeten we dinsdag gaan kopen op het busstation, dus hopen dat ze beschikbaar zijn.
Verder ben ik aan het kijken wat ik verder nog kan gaan doen. Ik wil graag naar een natuurpark hier in deze provincie, want ik moet echt wat groen om me heen hebben. Alleen maar hoogbouw om me heen voor 5 maanden is een beetje te veel. Hopelijk kunnen papa, Tanja en ik nog van alles moois zien als ze hier komen in december. Daar heb ik nu al zo veel zin in :)!
Maar eerst beginnen met school. Ik heb wel zin om mijn lessen hier te gaan volgen, eindelijk weer een beetje ritme. Al heb ik maar weinig les: alleen op woensdag en donderdag en een aantal weken lessen in het weekend. Dus misschien moet ik wel veel thuis gaan doen, maar dat zal geen probleem worden.
Mijn huisgenoten zijn leuk, ben blij met mijn kamer en dit appartement en ik heb al veel nieuwe mensen ontmoet van verschillende nationaliteiten. Ook al zal dit land niet heel snel als thuis voelen, omdat je hier toch echt de buitenlander blijft (je kunt namelijk niet met ze communiceren, omdat echt niemand Engels spreekt op straat), voelt het wel als of ik mijn plekje gevonden heb. Nu nog zien hoe het studeren me gaat bevallen.
-
15 September 2013 - 09:05
Marlies:
He die Linda,
Wat een gedoe zeg om daar twee dagen per week les te kunnen krijgen. En dan vinden wij nederland al bureaucratisch. Ik ben benieuwd of je dan ook elke ochtend opnieuw gescand gaat worden....
Ik ben wel benieuwd of ze in de gefotoshopte versie ook een chineesje van jou gemaakt hebben. Super dat Ronald en Tanja je in december gezelschap komen houden. Misschien kunnen ze een boterham met pindakaas voor je meenemen.
groetjres van ons allemaal xxx fm-hes -
15 September 2013 - 09:08
Linda De Jong:
haha ja echt wat een gedoe, maar dat is nu achter de rug. Nu tijd voor school en andere leuke dingen. Hoe is het met jullie? kunnen jullie ook niet even maandelijks een verslagje uit Veld sturen :) ?
-
15 September 2013 - 11:32
Pap En Tan:
Pffffffff wat n gedoe... maar iedereen heeft daar wel n baan?! Ik ben nieter :-)
Maar het is achter de rug, buikje vol en op naar de studie!
We laden de pindakaas al in ! :-)
Zin in!!!! Dikke knuf van ons Xxx -
15 September 2013 - 12:34
Linda De Jong:
haha, alleen kaas is ook genoeg (die mis ik vooral) pinda's kan ik hier zo wel aan krijgen :) -
15 September 2013 - 19:26
Ria Ad En De Rest....:
Hoi,Linie.
Weer zo'n leuke verslag. Dus misschien veel thuis studie en anders maar een breiwerkje beginnen. Dasje voor straks. Haha. En moeten ze hun koffer niet vullen met een reepje chocolade rotsjes!
Wij kijken uit naar een nieuw verslag, gaan saampjes morgen 4 dg naar camping bij Enschede en nemen zeker een dikke trui mee.
groetjes en xxxxxxxxxxx uit Rooi! -
15 September 2013 - 19:56
Linda De Jong:
Oe Jammie, dat is ook wel een goeie :)!
Heel veel plezier op de camping! (en succes met de temperatuur)
KUS -
16 September 2013 - 17:33
Jaap En Cobi :
Je schrijft echt dingen waar ik verbaast van sta.
Wat een andere gewoontes zeg.
Dan klagen wij weleens over de bureaucratie, hier.
Morgen gaan wij nog 2 weken weg naar Italië.
Mooie belevenissen verder.
xxxxxxxxx jaap en cobi -
16 September 2013 - 17:37
Linda De Jong:
Ja, ik sta ook iedere dag weer versteld van dingen die ik zie of hoor. Vooral als ik dingen met Charlotte, mijn buddy, bespreek. Er zijn zoveel verschillen, maar dat blijft wel heel erg interessant om te horen :) ITALIE, wat heerlijk! Veel plezier, kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
